Willkommen, bienvenue, welcome! Even voorstellen Deel 14

Bas Duister - Trompettist

Het zou en moest een tuba worden, maar hij eindigde toch met een trompet. Toen de zevenjarige Bas Duister zich aanmeldde bij de muziekschool wilde de docent dat hij met een klein instrument zou beginnen. Stampvoetend ging hij akkoord. Twintig jaar later speelt hij nog steeds op zijn trompet. Duister omschrijft zijn eigen stijl als een mix van “het spelen met kleurtjes, het zoeken van uitdagingen in contrasten en een flinke dosis onbevangenheid.” Daarom speelt deze jonge trompettist al een aantal jaren in het Nederlands Blazers Ensemble; er zijn genoeg kleuren te ontdekken. “Het spelen zonder dirigent zorgt ervoor dat je veel bewuster bezig bent met de muzikale lijnen. Rustmaten staan niet voor ontspanning; je bent constant in de weer met het voorvloeiende verhaal en de eerstvolgende inzet. Zo kan je veel meer energie geven aan de te spelen muziek.”

Zijn inspiratiebronnen zijn Miles Davis, Wynton Marsalis en Alison Balsom. Maar eigenlijk is Duister een ‘spons.’ Overal zoekt hij naar nieuwe informatie. Het liefst zuigt hij alle bruikbare ritmes in zich op. “Niet alleen van trompettisten, maar ook dansers, choreografen, zangers en andere instrumentalisten.” Alleen als Duister zijn hardloopschoenen onderbindt, is het stil rond zijn oren. “Dan kan ik echt volledig leeg worden.”

Mijn herinnering aan Frankrijk:

Afgelopen zomer was ik in Frankrijk bij een vakantie huis van dierbare vrienden. Dit was in Vire-sur-Lot in het zuidwesten; een prachtige wijnstreek. Er was een avond georganiseerd door de burgemeester waar het hele dorp naartoe ging. Lange tafels, veel eten, prachtige wijnen en live muziek. Verplicht door de familie had ik mijn trompet meegenomen, maar mijn Frans is erg slecht en ging met een vertaler naar de band om te vragen of ik ook een stukje mee kon spelen. Eenmaal in gesprek met de trompettist van de band kwam ik er achter dat hij Duits was, en zodoende was de taalbarrière volledige opgelost. Na een aantal stukjes spelen werd het wel weer tijd voor een heerlijke Malbec uit de regio, maar voordat ik een slok had genomen vroeg de band zich af waar ik was gebleven. Ik gaf mijn beste vriend mijn portemonnee en spoedde mij naar de band om de avond tot een gezellig muzikaal einde te brengen.